Το καλοκαίρι του 2018 θα μείνει βαθιά χαραγμένο στις μνήμες όλων των Ελλήνων. Η καταστροφή της 23ης Ιουλίου στο Μάτι Αττικής, αποτελεί μία ανείπωτη τραγωδία που κόστισε τις ζωές 99 ως τώρα ανθρώπων - εκ των οποίων πολλά μικρά παιδιά- που βρήκαν φρικτό θάνατο, βυθίζοντας σε πένθος ολόκληρη τη χώρα. Η πυρκαγιά αυτή, είναι η 2η φονικότερη παγκοσμίως στον 21ο αιώνα.

Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς από τον αριθμό των θυμάτων και μόνο, ότι υπάρχουν τεράστιες ευθύνες, ότι έγιναν τραγικά λάθη τόσο στο στάδιο ετοιμότητας όσο και απόκρισης του Κρατικού Μηχανισμού στην καταστροφή. Η προσπάθεια επίρριψης των ευθυνών από την Κυβέρνηση στην αυθαίρετη δόμηση και στις πολεοδομικές παραβάσεις, κατά την προσφιλή λογική της «για όλα φταίνε οι άλλοι» είναι απαράδεκτη. Ασφαλώς και το μέγεθος της καταστροφής γιγαντώθηκε ακόμα περισσότερο από παθογένειες ετών που αφορούν στην έλλειψη πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού, την αυθαίρετη δόμηση, την περίφραξη του αιγιαλού αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν τα κύρια αίτια της τραγωδίας.

Η αποκάλυψη της γύμνιας των παθογενειών του Κράτους με την πολυνομία, την εμπλοκή πολλών φορέων, την έλλειψη υπεύθυνης επίσημης ενημέρωσης, συντονισμού και την αδυναμία λήψης αποφάσεων τις κρίσιμες ώρες, οδήγησαν στην Εθνική τραγωδία. Το μπαλάκι μετατόπισης ευθυνών συνεχίζεται ακόμα και σήμερα δύο μήνες μετά και ένα μεγάλο ερώτημα είναι στα χείλη όλων μας, ΓΙΑΤΙ; 

• Γιατί δεν έγινε έγκαιρη αναγνώριση του κινδύνου που υπήρχε στην περιοχή η οποία λόγω των ιδιαιτεροτήτων της (έλλειψη πολεοδόμησης, αυθαίρετη δόμηση, έλλειψη προσβάσεων στη θάλασσα, πλούσια βλάστηση με πεύκα κ.α.) χαρακτηρίζεται από μεγάλη τρωτότητα;
• Γιατί δεν ήταν έτοιμος ο κρατικός μηχανισμός να αντιμετωπίσει αυτή την κρίση δεδομένων των ακραίων καιρικών φαινομένων(δυνατοί άνεμοι), γιατί υπήρξε παντελής έλλειψη συντονισμού μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων και αδυναμία λήψης αποφάσεων τις κρίσιμες στιγμές;
• Γιατί ως κράτος δείχνουμε τόση ανοχή στις πολεοδομικές αυθαιρεσίες, νομιμοποιώντας τες μάλιστα με τους σχετικούς νόμους, προκειμένου αφενός να μπουν χρήματα στα ταμεία του κράτους και αφετέρου να μην θιγούν μεγάλα συμφέροντα; 
• Γιατί επιτρέπουμε την περίφραξη του αιγιαλού και της παραλίας, τα οποία αποτελούν κοινόχρηστο χώρο και δημόσιο αγαθό; Μετά την έναρξη ισχύος του ν.1337/1983, «σε περιοχές εκτός εγκεκριμένων σχεδίων πόλεων ή οικισμών, προ του 1923 και σε ζώνη πλάτους 500 μ από την ακτή ή την όχθη δημόσιων λιμνών (εκτός αν έχει οριστεί μεγαλύτερο πλάτος Ζ.Ο.Ε. κατά το άρθρ. 29 το νόμου αυτού) δεν επιτρέπονται οι περιφράξεις.»

Οι Έλληνες πολίτες είναι από τους πιο βαριά φορολογούμενους, χωρίς να έχουν αντίστοιχες παροχές σε παιδεία, υγεία κ.α. Τα ψέματα τελείωσαν, πια διακυβεύεται και το αυτονόητο δικαίωμα στο αίσθημα ασφάλειας που πρέπει να έχουν οι πολίτες μιας ανεπτυγμένης χώρας απέναντι στις φυσικές καταστροφές (πλημμύρες, σεισμοί, πυρκαγιές κ.α.). Δεν μπορεί για την Ελληνική Δημόσια Διοίκηση το ζητούμενο να είναι να βρει τα βήματά της στην πολιτική προστασία και στον πολεοδομικό και χωροταξικό σχεδιασμό, τη στιγμή που η κλιματική αλλαγή με τα έντονα καιρικά φαινόμενα (πλημμύρες, τυφώνες κλπ) πια απειλεί περισσότερο από ποτέ την ανθρώπινη ζωή και ιδιαίτερα εκεί που υπάρχουν αυθαίρετες ανθρώπινες παρεμβάσεις (μπάζωμα ρεμάτων, αυθαίρετη δόμηση κ.α.), οι οποίες μην ξεχνάμε στη χώρα μας είναι ιδιαίτερα εκτεταμένες…

Μην κλείνουμε τα μάτια. Το πρόβλημα της αυθαίρετης δόμησης, δεν περιορίζεται μόνο στην ανατολική Αττική. Όλες οι κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της παρούσας, η οποία τώρα έχει αναλάβει ρόλο τιμητή, έχουν σημαντικές ευθύνες. Με αφορμή την εθνική αυτή τραγωδία, έχουμε χρέος όλοι μας να πραγματοποιήσουμε όλα όσα δεν τολμήσαμε να κάνουμε επί δεκαετίες, αποφασίζοντας να προχωρήσουμε σε ουσιαστικές παρεμβάσεις, τολμώντας να τα βάλουμε με παθογένειες ετών και με παγιωμένα συμφέροντα. Είναι υποχρέωση όλων μας να συνδράμουμε προς τη σωστή κατεύθυνση για να μην βρεθούμε εκ νέου αντιμέτωποι με νέα θύματα και νέες καταστροφές.

Ζητάμε:

• Tην απλούστευση και κωδικοποίηση της νομοθεσίας για την Πολιτική Προστασία και της δαιδαλώδους πολεοδομικής νομοθεσίας, της οποίας οι εξαιρέσεις και οι εκτροπές εξαγριώνουν με την προκλητικότητά τους, την εφαρμογή της νομιμότητας και το γκρέμισμα όλων των παράνομων περιφράξεων που κλείνουν την πρόσβαση των πολιτών προς τον αιγιαλό και την παραλία.
• Tην άμεση υλοποίηση όλων των απαραίτητων αντιπλημμυρικών έργων στις πληγείσες περιοχές και τον ολοκληρωμένο αντιπλημμυρικό σχεδιασμό της χώρας.