«Ουδέποτε έχει δια οποιουδήποτε τρόπου τεθεί σαφής και εκ των προτέρων ορισμένη στοχοθεσία τόσο στην οργανική μονάδα, που υπηρετώ, όσο και στην ίδια θέση, την οποία κατέχω. Ουδέποτε έχουν τεθεί αντικειμενικά και ορισμένα κριτήρια για την μέτρηση της αποτελεσματικότητα και της αποδοτικότητας των μονάδων, οι οποίες δεν έχουν εισέτι αξιολογηθεί, όπως όριζε το άρθρο 35 του ν.4024/2011, για την εφαρμογή του οποίου μάλιστα δόθηκε παράταση μέχρι την 31-12-2014. Αποτέλεσμα αυτού είναι, ότι καλούμαι να αξιολογηθώ χωρίς στην πραγματικότητα να γνωρίζω με ποιον τρόπο μετράται η αποδοτικότητα και η αποτελεσματικότητα τόσο της μονάδας στην οποία υπηρετώ όσο και της θέσεως την οποία κατέχω. Επιπροσθέτως, δεν υφίσταται εκ των προτέρων ορισμένη και μετρήσιμη στοχοθεσία στην οργανική μονάδα, στην οποία υπηρετώ, με αποτέλεσμα οι αρμοδιότητες της μονάδας αυτής αναφορικά με την επίτευξη των στόχων αυτής να είναι συγκεχυμένες και αόριστες, όπως εξίσου αόριστες είναι και οι αναφερόμενες στην εγκύκλιο του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης προτεραιότητες της ασκούμενης πολιτικής και τέλος η κατανομή των υπαλλήλων ανά οργανική μονάδα συνιστά απλώς ένα ποσοτικό και όχι ποιοτικό κριτήριο, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν επαρκεί για την κατανομή των επιμέρους ποσοστών. Συνεπεία αυτού, γεννάται βεβαιότητα μεροληψίας της παρούσας αξιολογήσεως, όχι εξ υποκειμένου (αξιολογητήςεισηγητής) αλλά αντικειμενικά, αφού συγκεκριμένος και μόνο αριθμός υπαλλήλων μπορεί να λάβει υψηλή βαθμολόγηση (9-10) ενώ ακόμα και στην μεσαία κατηγορία βαθμολόγησης μόνο το 60% των υπαλλήλων μπορούν να λάβουν αυτήν. Από την άλλη πλευρά, οι αξιολογητές- εισηγητές είναι υποχρεωμένοι να βαθμολογήσουν με βαθμολογία 1-6 έναν συγκεκριμένο αριθμό υπαλλήλων, ασχέτως της προσωπικής και υπηρεσιακής αξίας αυτών»