Κύριε Υπουργέ, Το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο για την αξιολόγηση των Δημοσίων Υπαλλήλων είναι ένα πλήρες νομοθετικό κείμενο που συνδέει την αξιολόγηση με βάση την παραγωγικότητα των υπαλλήλων, η οποία αποδεικνύεται μέσα από την επίτευξη των τιθέμενων στόχων για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και άπτεται των αρμοδιοτήτων της κάθε οργανικής μονάδας. Οι διαπιστωμένες αδυναμίες του συγκεκριμένου συστήματος εντοπίζονται στην έλλειψη στρατηγικών στόχων με σαφές χρονοδιάγραμμα ανά τομέα πολιτικής, με αποτέλεσμα να μην συνδέονται οι στόχοι με την αξιολόγηση, με ευθύνη διαχρονικά κυρίως των πολιτικών ηγεσιών. Η προσπάθεια αλλαγής του τρόπου αξιολόγησης που επιχειρείται με το προτεινόμενο νομοσχέδιο είναι αποσπασματική, καθότι δεν αποτελεί ένα νέο ολοκληρωμένο νομοθέτημα. Ειδικότερα, υπεισέρχεται σε ορισμένα άρθρα του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου και τα τροποποιεί με αντιπαραγωγικό και αυθαίρετο τρόπο, με αφορμή τη σημερινή κρίση και στόχο την εξυπηρέτηση των μνημονιακών υποχρεώσεων για τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα. Το «πρόβλημα» της αντιμετώπισης της υπάρχουσας άριστης βαθμολόγησης της συντριπτικής πλειοψηφίας των υπαλλήλων, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την προκαθορισμένη κατάταξη που εισάγεται με την προς ψήφιση διάταξη, η οποία ουσιαστικά θα διαλύσει την Δημόσια Διοίκηση. Τονίζεται ότι η υποχρεωτική ποσόστωση με την στενή αντίληψη των αριθμών είναι πολύ πιθανόν να αδικεί υπαλλήλους μιας άριστης οργανικής μονάδας και να ευνοεί υπαλλήλους μιας μέτριας μονάδας με δυσάρεστες ή ευνοϊκές συνέπειες για την εξέλιξη τους. Αναρωτιόμαστε ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετεί η εμμονή σας να θεσμοθετήσετε το ανθρωποφαγικό, αντιπαραγωγικό και αποτυχημένο σύστημα αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων με τη χρήση της προκαθορισμένης ποσόστωσης, το οποίο ακόμα και επιχειρηματικοί κολοσσοί όπως η Πολυεθνική Microsoft1 εγκατέλειψαν; Φαίνεται ότι μοναδικός πολιτικός σας στόχος είναι η δημιουργία μιας δεξαμενής διαθέσιμων υπαλλήλων προς απόλυση, όπως εξάλλου έμμεσα προκύπτει από την αιτιολογική έκθεση, στην οποία περιγράφεται ο μεταβατικός χαρακτήρας των συγκεκριμένων διατάξεων. Αναλυτικότερα: Στο άρθρο 21 του εν λόγω νομοσχεδίου, θεσπίζεται το σύστημα της συγκριτικής αξιολόγησης μέσω του προσδιορισμού ανώτατων ποσοστών υπαλλήλων που μπορούν να αξιολογηθούν ανά κλίμακα βαθμολογίας. Συγκεκριμένα με τους βαθμούς 9 έως 10 αξιολογείται ποσοστό έως και 25% των υπαλλήλων, με τους βαθμούς 7-8 ποσοστό έως και 60% των υπαλλήλων και με τους βαθμούς 1 έως 6 αξιολογείται ποσοστό έως και 15% των υπαλλήλων. Το παράδοξο είναι ότι εκ προοιμίου κρίνεται το 75% των υπαλλήλων να είναι μέτριοι ή κακοί υπάλληλοι. Για την αξιολόγηση των προϊσταμένων τμημάτων διευθύνσεων ή αντιστοίχου επιπέδου οργανικών μονάδων, το αντίστοιχο ποσοστό αξιολόγησης με τους βαθμούς 9 ή 10 ανέρχεται έως και 70%! Η προχειρότητα ή η σκοπιμότητα σύνταξης του νέου νομοσχεδίου, είναι πρόδηλη στο ανωτέρω άρθρο, αφού δεν μπορεί να ισχύει το ...ΕΩΣ σε όλες τις κατηγορίες (25, 60 και 15%), γιατί αν αποφασιστεί ποσοστό λιγότερο από το μέγιστο σε κάποια κατηγορία όπως προβλέπεται με τη λέξη ΕΩΣ, τότε η άλλη ή άλλες κατηγορίες πρέπει να μπορούν να έχουν ποσοστό μεγαλύτερο από τη σημερινή πρόβλεψη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι τουλάχιστον προκλητικό, όταν μεγάλες επιχειρήσεις που λειτουργούν στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, διαπιστώνοντας τα καταστροφικά αποτελέσματα του εν λόγω συστήματος το απεμπολούν, το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, αντί να εστιάζει σε σύγχρονες πρακτικές που προωθούν την ομαδική δουλειά και τη συνεργασία, πριμοδοτεί την προκρούστεια λογική της αξιολόγησης, θέτοντας ανώτατα και κατώτατα ποσοστά υπαλλήλων, οι οποίοι βαθμολογικά θα αξιολογούνται σε κάθε υπηρεσία με εκ των προτέρων ποσόστωση σε τρεις κατηγορίες, ευνοώντας-διασώζοντας όμως τους 'ημέτερους', σε μια αδυσώπητη αρένα, στην οποία μόλις το 25% του προσωπικού θα μπορεί να χαρακτηριστεί άριστο ! Το ποσοστό των υπαλλήλων που θα χαρακτηριστεί υποχρεωτικά ως 'μειωμένων ικανοτήτων', ουσιαστικά θα οδηγηθεί στην απόλυση. Αν για παράδειγμα εφαρμοστεί το σύστημα αξιολόγησης σε μια υπηρεσιακή μονάδα, που το 15% του δυναμικού της αξιολογείται μια χρονιά ως ανεπαρκές και οδηγείται στην απόλυση, την επομένη χρονιά θα πρέπει από τους επαρκείς της προηγούμενης να προκύψει άλλο ένα 15% ως ανεπαρκές. Υπάρχει λογική που μπορεί να οδηγήσει σε τέτοια προϋπολογισμένα συμπεράσματα; Είναι απαράδεκτη, αυθαίρετη και εκτός λογικής η αντίληψη του εν λόγω συστήματος αξιολόγησης, καθώς αντικειμενικά σε μια γενική Δ/νση, μπορεί να υπάρξει υπέρβαση των ανώτατων ή μη κάλυψη των κατώτατων αυτών ποσοστών. Γίνεται δε αντιληπτό, ότι όσο περισσότερο συρρικνώνονται οι θέσεις εργασίας, η βαθμολογία χάνει τον ποιοτικό της χαρακτήρα και περιορίζεται απλώς σ΄έναν ποσοτικό ρόλο διαχωρισμού και απομάκρυνσης εργαζομένων. Ενδεικτικά θα επισημάνουμε επίσης την έλλειψη συγκεκριμένων κριτήριων, βάσει των οποίων θα κρίνονται οι υπάλληλοι καθώς και οι προϊστάμενοι (εδώ εγείρονται πολύ μεγάλα θέματα και διαπροσωπικών σχέσεων). Επιπλέον, πως είναι δυνατόν να αξιολογηθούν με τα ίδια κριτήρια, ένας υπάλληλος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μ΄έναν πτυχιούχο ; Πως είναι δυνατόν να συγκριθούν οι ειδικότητες του οδηγού με αυτή του ειδικού επιστημονικού προσωπικού ; Θα υπάρξει σαφέστατη αδυναμία επίτευξης των στόχων της Διοίκησης, καθόσον οι αντιπαραγωγικές συνθήκες του εν λόγω συστήματος, θα σημάνουν το τέλος της ομαδικής προσπάθειας για την επίτευξη του βέλτιστου αποτελέσματος, ενώ θα γίνουν εμφανέστερες στις Τεχνικές Υπηρεσίες του Δημοσίου, όπου η φύση της εργασίας απαιτεί ομαδική δουλειά και συνεργασία τεχνικών υπαλλήλων πολλών ειδικοτήτων και κλάδων. Το νέο ευνοιοκρατικό σύστημα που θεσπίζει το νέο νομοσχέδιο, και η προώθηση των 'ημετέρων', ενισχύεται και από τις αλλαγές που εισάγει με το άρθρο 25 με την κατάργηση των δυο αξιολογητών και την χορήγηση υπερεξουσίας σ΄έναν και μόνο αξιολογητή (τον ανώτερο προϊστάμενο) και έναν εισηγητή (τον άμεσο προϊστάμενο), τη στιγμή που ως γνωστόν οι θέσεις των προϊσταμένων ( παρά την απαίτηση του Υ.Κ. για κρίση εντός μηνός από την κένωση της θέσης), γίνονται με ορισμό από την πολιτική ηγεσία σε όλο το εύρος της Δημόσιας Διοίκησης και δεν έχει λυθεί το θέμα του αδιάβλητου, αξιοκρατικού και πέραν πάσης αμφισβήτησης τρόπου επιλογής τους. Είναι λοιπόν απαράδεκτο από ηθική άποψη, εκτεθειμένο από πλευράς νομιμότητας και έντονα διχαστικό-συγκρουσιακό όσον αφορά την εφαρμογή του, να ζητείται από τους ανωτέρω απλά διορισμένους με μη αξιοκρατικό τρόπο προϊσταμένους να αξιολογήσουν αξιοκρατικά τους υφισταμένους τους. Αν ενδιαφέρεστε πραγματικά για την αξιολόγηση και την αξιοκρατία στο Δημόσιο Τομέα, και την τήρηση της νομιμότητας, ας ενεργοποιήσετε άμεσα τον εδώ και τέσσερα χρόνια ψηφισθέντα ν.3839/2010, ¨Σύστημα επιλογής προϊσταμένων οργανικών μονάδων με αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια¨, διορθώνοντας τις αδυναμίες του. Χωρίς λοιπόν να υπάρχει η απαραίτητη νομιμοποίηση για να τους δοθούν τέτοιες υπερεξουσίες αξιολόγησης και με ορατό τον κίνδυνο από την συστηματική καλλιέργεια του 'διαίρει και βασίλευε', τα αποτελέσματα μπορούν να προβλεφθούν : οι έντιμοι και ικανοί υπάλληλοι που με συνέπεια τηρούν το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο και υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον αρνούμενοι να υποκύψουν σε πιέσεις, θα στερηθούν στην καλύτερη περίπτωση οποιαδήποτε εξέλιξη και στη χειρότερη θα απολυθούν γιατί δεν είναι αρκετά οσφυοκάμπτες, κομματικοποιημένοι η αρκετά 'ημέτεροι'. Η πλήρης αποδόμηση της Δημόσιας Διοίκησης, βρίσκεται προ των πυλών με την απροκάλυπτη προώθηση των ημετέρων και την επιβολή συνθηκών ακραίου και εξαντλητικού ανταγωνισμού μεταξύ των εργαζομένων, οι οποίοι θα οδηγηθούν σε περαιτέρω απαξίωση, ισοπέδωση και αλληλοεξόντωση. Με τις ρυθμίσεις του άρθρου 27 αφαιρείται το δικαίωμα ενστάσεως από τους υπαλλήλους που βαθμολογήθηκαν με βαθμό 7-8. Άραγε σε αυτές τις βαθμολογίες δεν μπορεί να υπάρξει μεροληψία ή πλάνη περί τα πράγματα του Αξιολογητή; Μήπως από αυτό το στοιχείο προκύπτει ότι αυτοί που δεν κινδυνεύουν με απόλυση δεν χρειάζονται το δικαίωμα της ενστάσεως; Με την παράγραφο 1 του άρθρου 32 καταργείται το Έντυπο Δ που αφορά την αξιολόγηση του προσωπικού υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς, στους σκοπούς σας είναι μέχρι το τέλος του 2014 να μην υπάρχει στο Δημόσιο κανένας υπάλληλος υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Τα διοικητικά λοιπόν προβλήματα που δημιουργούνται από τις εν λόγω τροποποιήσεις του Π.Δ.318/92 είναι πάμπολλα και δυσεπίλυτα. Συνοψίζοντας, η διατυπωμένη στην αιτιολογική έκθεση κριτική του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, για τον υπερπληθυσμό του άριστα δεν είναι αβάσιμη. Όμως η εγωκεντρική, έντονα ανταγωνιστική και μη παραγωγική προδιαγεγραμμένη αξιολόγηση των υπαλλήλων, του προτεινομένου νομοσχεδίου δεν είναι η δέουσα αφού θα οδηγήσει με βεβαιότητα στη συρρίκνωση του Δημοσίου Τομέα, εξυπηρετώντας τελικά τους πραγματικούς στόχους, που είναι η υλοποίηση των μνημονικών υποχρεώσεων της Κυβέρνησης (δηλαδή η παραχώρηση δομών του δημοσίου στους ιδιώτες και οι μαζικές απολύσεις υπαλλήλων μέσω διαθεσιμότητας). Για όλους τους παραπάνω λόγους, ζητούμε:
Κύριε Υπουργέ, Είναι τραγικό στο όνομα της βελτίωσης ενός συστήματος, να το καταβαραθρώνετε, υιοθετώντας αυθαίρετα, ευνοιοκρατικά συστήματα αξιολόγησης σκοπιμότητες, κομματικές γραμμές και διαπροσωπικές σχέσεις. Εκμεταλλευτείτε την διεθνή πλούσια εμπειρία στο χώρο της αξιολόγησης και μέσα από υπεύθυνες, αξιοκρατικές και αδιάβλητες διαδικασίες, εμπεδώστε σχέσεις δικαίου και εμπιστοσύνης μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων όλων των βαθμίδων, αποκαθιστώντας την ηρεμία και την εύρυθμη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης. Η Ομοσπονδία μας παραμένει πιστή στις αρχές της για μια σύγχρονη, λειτουργική, αξιοκρατική και αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση με αναβαθμισμένες παρεχόμενες υπηρεσίες, που θα υπηρετούν τους πολίτες.
|
